σήπω

σήπω, A.Ch.995, Pl.Ti.84d, etc.: [tense] fut.

A

σήψω A.Fr.275

: [tense] aor. ἔσηψα ([etym.] δι-) Ael.NA9.62:—make rotten or putrid, A.Fr.l.c.; of a serpent's poison, A.Ch.l.c.; of the sting of the σήψ, Ael.NA16.40.

b soak hides, δέρματα ς. Supp.Epigr.3.18 (Athens, v B.C.).

2 metaph., corrupt, waste,

αἱ ἡσυχίαι σήπουσι καὶ ἀπολλύασι Pl.Tht.153c

;

σ. τὰ τῆς πόλεως πράγματα D.H.11.37

.

II mostly in [voice] Pass. ([tense] pf. σέσηπα being used in pass. sense, Il.2.135, E.El.319, ([etym.] κατα-) Ar. Pl.1035, ([etym.] ἀπο-) X.An.4.5.12), [tense] fut.

σᾰπήσομαι Gal.7.397

, ([etym.] κατα-) Pl. Phd.86b, ([etym.] ἀπο-) Hp.Prorrh.2.1: [tense] aor. ἐσάπην [ᾰ] Hes.Sc.152, Hdt.2.41, 3.66, Pl.Phd.80d; σαπήῃ ([etym.] κατα-), [dialect] Ep. subj. for σαπῇ, Il.19.27: [tense] pf. σέσημμαι prob. in POxy.1449.51 (iii A.D.):—rot, moulder, of dead bodies,

χρὼς σήπεται Il.24.414

, cf. 19.27, Hdt.2.41;

περὶ ῥινοῖο σαπείσης Hes.Sc.152

; of wood,

δοῦρα σέσηπε Il.2.135

;

τριήρης ὑπὸ τερηδόνων σαπεῖσα Ar.Eq.1308

.

2 of live flesh, mortify,

ὁ μηρὸς ἐσάπη Hdt.3.66

;

σφακελίσαντος τοῦ μηροῦ καὶ σαπέντος Id.6.136

, cf. Pl.Phd.80d;

αἷμα σέσηπεν E.El.319

; promote coction or formation of 'laudable' pus, in [voice] Act., Hp.Morb.1.6,28.

3 of water, Id.Aër.8;

οἶνος . . σαπὲν ἐν ξύλῳ ὕδωρ Emp.81

.

4 of the food rejected after digestion, Arist.Mete.381b12, al.; cf.

σηπτός, σῆψις 11

.

5 metaph.,

σ. ὑπὸ τῆς ἡδονῆς Men. 23

;

ὁ πλοῦτος ὑμῶν σέσηπε Ep.Jac.5.2

.